معنی میدان بوکس

رینگ

بوکس

بوکس. [ب ُ] (اِ) نوعی ورزش و آن عبارت از مشت زدن دو تن است بیکدیگر، با دستکشهای مخصوص، در زمینی مربع (رینگ). مشت زنی. (فرهنگ فارسی معین). از «باکس » انگلیسی. ضربت. نوعی از ورزش که دو مبارز باضربات مشت به یکدیگر حمله می کنند و در فرانسه علاوه از ضربات مشت ضربات پا نیز متداول است. (از لاروس).

میدان. [م َ ی َ] (ع مص) مید. (ناظم الاطباء). رجوع به مید شود.

میدان عمومی , میدان , بازار , میدان محل معامله

(بُ) [فر.] (اِ.) ورزشی که در آن ورزشکار با استفاده از مشت با ورزشکار دیگر مبارزه می کند، مشت زنی.

صندوق، ملاکمه

ارض، حقل، منتدی، میدان، هدف، واجهه، اَخْتِصاصٌ

نوعی ورزش و ان عبارت است از مشت زدن به یکدیگر با دستکش های مخصوص در زمین مربعی شکل

pugilato

محوطه‌ای معمولاً دایره‌ای‌شکل که چندین خیابان را به هم ارتباط می‌دهد: میدان مادر،
زمین معمولاً وسیع بازی و ورزش: میدان اسب‌دوانی،
زمین جنگ و مبارزه: میدان جنگ،
مکان فروش کالایی معیّن: میدان تره‌بار،
مکان قابل رؤیت: میدان دید،
محل و عرصۀ انجام یک کار: میدان فعالیت، میدان عمل،
[مجاز] جنگ، نبرد،
* میدان دادن: (مصدر متعدی) [عامیانه، مجاز] به کسی مجال و فرصت دادن که هر کار می‌خواهد بکند،

نوعی مسابقۀ ورزشی که میان دو هم‌وزن و در زمین مربع‌شکل با دستکش مخصوص انجام می‌شود که طی آن ورزشکاران با زدن ضربات مشت به حریف امتیاز می‌گیرند،

مشت زنی

مشتزنی

مشت‌بازی، مشت‌زنی، پنجه، مشت

193